ساعت پنج بعد از ظهر است و فردا ساعت هشت صبح امتحان پایان ترم دارید و هنوز حتی فصل اول کتاب را هم درست مطالعه نکرده‌اید؟ هفته آینده موقع تحویل پروژه‌ایست که سه ماه پیش به شما محول شده ولی هنوز حتی شروعش نکرده‌اید؟ مدتهاست موقع مسواک زدن متوجه پوسیدگی یکی از دندان‌های خود می‌شوید […]
چقدر در زندگی‌های‌مان از تعلل ضربه خوردیم؟ چقدر پیش آمده که فرصت‌هایی را که فکر میکردیم میتوانسته‌اند زندگی‌مان را تغییر دهند با تعلل در تصمیم‌گیری از دست داده ایم؟ پشت گوش اندازی و دودلی دلایل روانی مختلفی دارند. ریشه بسیاری از این دلایل هم به تجربیات دوران کودکی ما برمی‌گردد. یکی از شایعترین دلایل تعلل
یکی از دلایلی که افراد، با وجود آگاهی نسبی به خطرات، رفتارهای پرخطر را ادامه می‌دهند، خوش بینی غیرواقع‌گرایانه است. وینستن (1983) فهرستی از بیماری‌ها را به شرکت‌کنندگان در پژوهش ارائه داد با یک سوال: “در مقایسه با افراد همجنس و هم سن و سال خود، چقدر احتمال می‌دهید که به این بیماری مبتلا شوید؟”
بچه‌های به اصطلاح خوب آنهایی‌اند که در کودکی همیشه گوش به فرمانند، دردسر درست نمی‌کنند، دست‌خط خوبی دارند، بدون تذکر و نظارت والدین مشق‌هایشان را می‌نویسند و اتاق‌شان را مرتب نگه می‌دارند. آنها مودب و خوش‌رو هستند، هیچوقت کلمات زشت استفاده نمی‌کنند و همیشه دوست دارند به والدین‌شان کمک کنند. ولی “بچه خوب” در واقع
ما آدم‌ها در سفر زندگی دست خالی نیستیم. هرکدام کوله‌باری را به دنبال خود می‌کشیم. کوله‌باری که تجربه‌ها و خاطرات خود را در آن حمل می‌کنیم. خاطره‌ی ترس‌های کودکی از اتاق تاریک، خاطره اولین باری که از مادرمان جدا شده‌ایم، خاطره اولین دوستی که در مدرسه پیدا کردیم، خاطره اولین اسباب‌کشی، خاطره معلمی که استعدادی
فیلسوف‌های بسیاری، مانند توماس مور، هگل و مارکس، در آثارشان به عبارت ” پایان تاریخ” اشاره کرده‌اند. به عقیده آنها نظام‌های سیاسی و اجتماعی حاکم بر جهان بالاخره در جایی به تکامل نهایی می‌رسند و آنجا پایان تاریخ بشر است، چون دیگر نه جنگ هست، نه آشوب و نه کشتار. تاریخ قرن بیستم آنقدر فراز
(یا آیا ممکنه آدم‌ها از سر بی‌تفریحی و حوصله سررفتن به خودشون شوک الکتریکی بدن؟) فکر می‌کنید چند دقیقه بتوانید فقط با افکار خود تنها باشید؟ هیچوقت تلاش کرده‌اید که ببینید چند ساعت می‌توانید بدون تلویزیون، کتاب و یا حتی بدون گوشی موبایلتان دوام بیاورید؟ اگر پاسخ‌تان چیزی در حد چند دقیقه است باید بدانید
بیایید فرض کنیم که شخصیت ما چندین بخش دارد. برای مثال یک بخش مهربان و مراقب. یک بخش منطقی و عقلانی، یک بخش لذت‌طلب و یک بخش خشن و بی‌رحم و سرزنشگر. افسردگی یعنی وقتی که این بخش سرزنشگر از همه بخش‌های دیگر بزرگ‌تر شده و سایه‌اش را روی تمام شخصیت و روان ما انداخته
ساعت پنج بعد از ظهر است و فردا ساعت هشت صبح امتحان پایان ترم دارید و هنوز حتی فصل اول کتاب را هم درست مطالعه نکرده‌اید؟ هفته آینده موقع تحویل پروژه‌ایست که سه ماه پیش به شما محول شده ولی هنوز حتی شروعش نکرده‌اید؟ مدتهاست موقع مسواک زدن متوجه پوسیدگی یکی از دندان‌های خود می‌شوید
اضطراب جدایی در کودکان از حدود 7 ماهگی آغاز میشود و تا 2.5 -3 سالگی ادامه پیدا میکند. البته زمان بروز و شدت اضطراب جدایی با توجه به شخصیت و محیط پیرامونی، ممکن است برای هر کودکی متفاوت باشد. به هرحال اما حضور و بروز این اضطراب به مرور برای کودک کمرنگ میشود و کودک
گذر از اضطراب جدایی به استقلال نسبی در کودکان بیشتر بخوانید »