فرشاد طاهری آلن دوباتن درفصل اول تازه‌ترین کتابش “مسیر درمانی“، فهرست مختصر و مفیدی از ویژگی‌های والد خوب را جمع کرده است؛ دوباتن اذعان دارد که چنین فهرست کوتاهی ممکن است از خطای تعمیم‌دهی مبرا نباشد، اما با در نظر داشتن چنین شانسی هم بد نیست که این لیست را  با هم مرور کنیم: اولین […]

مرحله‌ی سوم از حل و فصل احساسات فرونشانی شده، پس از شناختن آنها و بیان‌شان، حرف زدن راجع به آنها یا انتقال آنهاست. در اینجا انتقال احساس به معنای مطلع کردن افرادی است که رفتار یا گفتارشان باعث به وجود آمدن احساسی در ما شده است.در میان گذاشتن احساس با کسی که مسئول آن است از صحبت کردن راجع به آن با یک دوست یا نوشتن ماجرا در وبلاگ ریسک بیشتری دارد، اما کمک بیشتری هم به خود ما برای رهایی از مصائب احساسات فرونشانی شده میکند؛ ریسک بیشتر و در نتیجه جایزه‌ی بزرگ‌تر.

در مطلب قبل از مراحل شناخت احساسات‌مان نوشتم. بعد از تشخیص احساس، باید به سراغ بیان احساس‌مان برویم. بیان احساس یا رها کردن آن یعنی: 1) درمیان گذاشتن آن با یک نفر دیگر، 2) نوشتن و یا 3) به صورت فیزیکی نشان دادن آن، مثل مشت زدن به کیسه بوکس یا گریه کردن. بیان احساس

فرشاد طاهری همان‌طور که پیش از این گفتیم(اینجا و اینجا) احساسات فرونشانی شده در زمانی دیگر و به شکلی دیگر بروز و ظهور می‌یابند. برخی از مسیرها و نشانگان بروز این احساسات می‌تواند شامل موارد زیر باشد: اضطراب همیشگی، عمومی و بی دلیل؛ گاهی اوقات فرد اضطرابی را احساس می‌کند که نمی‌تواند آن را به هیچ

فرشاد طاهری در مطلب قبل در خصوص ریشه اضطراب حرف زدیم. گفتیم که یکی از ریشه‌ها عدم توجه به احساسات در زمان تجربه‌ی آنها و سرکوب و فرونشانی آنها است. گاهی این جلوگیری به اجبار محیط و مراقبان اولیه اتفاق میفتد و گاهی خود روان تشخیص میدهد که توانایی تحمل احساس را ندارد و در

فرشاد طاهری بخش زیادی از اضطرابی که فرد تجربه میکند برآمده از مسائل مربوط به ارتباطات بین فردی  است. وقتی فرد نمی‌تواند احساسات و نیازهایش را به درستی به اطرافیانش منتقل کند مدام با احساس کلافگی و خستگی ذهنی درگیر است که در بلند مدت باعث آشفتگی روانی و اضطراب مزمن می‌شود. همین اتفاق وقتی

فرشاد طاهری بارها پیش اومده که احساس کرده ام که بوی آشنایی به مشامم میرسد و وقتی که به کسی که همراهم بوده است گفته ام که بوی شیرینی کشمشی نمیاد؟ همراهم جواب داده که نه، نه تنها بوی شیرینی کشمشی نمیاد بلکه بوی سوختگی چوب میاد. بعد از چنین مکالمه ای ما معمولا بحثی

چطور بعضی از ما از دیدن زندگی و سرنوشت لوسیمی،آنت، بل، نل، حنا و هاچ زنبورعسل غمگین و مضطرب می‌شدیم و بعضی دیگر با علاقه منتظر ادامه‌ی داستان در هفته‌ی آینده می‌ماندیم؟ تفاوت در واکنش احساسی ما از کجا ناشی می‌شود؟