فرشاد طاهری در مطلب قبل در خصوص ریشه اضطراب حرف زدیم. گفتیم که یکی از ریشه‌ها عدم توجه به احساسات در زمان تجربه‌ی آنها و سرکوب و فرونشانی آنها است. گاهی این جلوگیری به اجبار محیط و مراقبان اولیه اتفاق میفتد و گاهی خود روان تشخیص میدهد که توانایی تحمل احساس را ندارد و در […]
فرشاد طاهری بخش زیادی از اضطرابی که فرد تجربه میکند برآمده از مسائل مربوط به ارتباطات بین فردی است. وقتی فرد نمی‌تواند احساسات و نیازهایش را به درستی به اطرافیانش منتقل کند مدام با احساس کلافگی و خستگی ذهنی درگیر است که در بلند مدت باعث آشفتگی روانی و اضطراب مزمن می‌شود. همین اتفاق وقتی
از منظر “ارتباط بدون خشونت” یا NVC سوال یک روش ارتباط کلامی است و سوال خوب از طریق ایجاد فهم مشترک از یک موضوع باعث تسهیل همدلی و شفقت بین افراد می‌شود.NVC یک چارچوب ارتباطی است که بر شنیدن همدلانه طرف روبرو و بیان صادقانه و بدون‌قضاوت احساسات تأکید میکند. در این چارچوب یک سؤال خوب دارای چه شرایطی است؟
یکی از اثرات مخرب تلویزیون بر ما شکلگیری الگوهای رفتاری اشتباه به تقلید از تماشای چیزهایی است که تنها در دنیای غیرواقعی ممکن است. بعضی از این الگوها ظاهری هستند و اشتباه یا خیالی بودن آنها برای بیننده واضح است، مثل کارهایی که ابرقهرمان‌های فیلم‌ها انجام میدهند، اما برخی دیگر اثراتی غیرمستقیم بر روی ذهن،
وزاد در اوائل زندگی‌اش درک خیلی واضحی به شکلی که در ذهن یک بزرگسال است، از خود و جهان ندارد. او در این مرحله بسیار ناتوان است و برای رفع نیازهای فیزیولوژیک خود به حمایت مادر نیاز دارد ولی ابزاری برای بیان این نیازها ندارد. انتقال این‌گونه پیام‌ها از نوزاد به مادر حالتی تله‌پاتی گونه دارد و
انسان از ابتدای زندگی در حال برقراری رابطه با دنیای اطرافش است و مادر (یا مراقب اولیه) اصلی‌ترین نماینده این جهان است. اولین شکل رابطه نوزاد با دنیای اطراف شیر خوردن است و مادر به عنوان فراهم‌کننده این شیر برای نوزاد اهمیت پیدا میکند. شیر، گرم و سیرکننده است و تنش نوزاد در اثر گرسنگی
همه ما بخشی در درون خودمان داریم که دوست دارد خیال کند کامل و بی‌نقص است و هرگز اشتباه نمی‌کند. به مرور زمان و با مواجهه با موقعیت‌های واقعی زندگی یاد می‌گیریم که کامل نیستیم و ما هم ممکن است مرتکب خطا شویم ولی تعدیل این فرضیه اولیه (بی‌نقص بودن) برای همه به یک شکل