روان‌درمانی تحلیلی به مدلی از روان‌درمانی گفته می‌شود که بر اصول روان‌کاوی بنا شده است. در روان‌کاوی اعتقاد بر آن است که بسیاری از تصمیمات و حالات روحی و عاطفی شخص تحت تاثیر عواملی‌ست که از حوزه‌ی آگاهی او خارج است و فرد در طول زندگی الگوهای رفتاری گاه مخربی را بارها و بارها تکرار می‌کند. الگوهایی که پایه اولیه‌ی آنها در دوران کودکی شخص (دورانی که بخش اعظم آن به ظاهر فراموش گشته) بنا شده است. در این مدل درمان به کاوش در ناخودآگاه، رویاها، آرزوها، هراس‌ها و خاطرات گذشته به خصوص دوران کودکی شخص پرداخته می‌شود. این کاوش با هدف کسب آگاهی نسبت به محتوای ذهن ناخودآگاه و اصلاح ساختار شخصیت فرد و رشد عاطفی او انجام می‌شود و انتظار می‌رود با پیشرفت درمان فرد بتواند به شیوه‌ی شاد و سالم‌تری به زندگی ادامه دهد. در این مدل درمان، درمانگر عموما زیاد صحبت نمی‌کند و مداخلات مختصری در طول جلسه درمان دارد اما رابطه بین درمانجو و درمانگر برای به نتیجه رسیدن این درمان بسیار مهم است.
درمان‌های تحلیلی نسبتا طولانی‌مدت بوده و می‌توانند به بهبود مشکلاتی نظیر افسردگی و اضطراب، اختلالات شخصیت و بیماری‌های جسمی با منشا روانی کمک کند.